Artykuły

Prośby i naciski Artura Sandauera,  były przyczyna rejestracji tragicznych wspmień Erny Rosenstein. Nagrana na taśmie rozmowa, została spisana przez Zenonę Macużankę.Wspomnienia były autoryzowane. Plik otrzymałem kilka lat temu, od Zenony i leżał do teraz, w moim komputerze.  Niema już Zeni, matka od lat nie żyje, ojciec też. Mimo iż wspomnienia  są tylko pośrednio związane są z twórczością Artura Sandauera przypominam je na stronie www.sandauer.pl . Wcześniej ukazały się one w broszurze pt. Erna Rosenstein, wydanej w 1992 r. przez Grupę Krakowską ( 500 egz. )      - Adam Sandauer

Na aukcji organizowanej przez Dese, w grudniu 2017 r.  został sprzedany, mały, nietypowy obraz, mojej matki Erny Rosenstein.   Obraz powstał w 1990 roku i przedstawia znicz, widziany przez dziurkę od klucza. Historycy sztuki, ani licytujący nie uświadomili sobie że odbiegający od twórczości artystki obraz, powstał bezpośrednio po śmierci jej męża, mojego ojca Artura Sandauera.... 

Moja znajomość z profesorem zaczęła się przy oszklonej biblioteczce mojej matki polonistki. Nieduży tom w żółtej papierowej obwolucie: Bruno Schulz „Proza", przedmowa Artur Sandauer. Właśnie od tej przedmowy zaczęła się moja znajomość z profesorem. Zaczęła od zachwytu. Potem było „Dla każdego coś przykrego" – i zachwytu przyrost. A potem stałem się niemal bezkrytycznym (aż do stanu wojennego) wielbicielem Artura Sandauera. Właściwie wielbicielem nie przestałem być nigdy, nawet w szpitalnej salce w szpitalu na Bródnie, gdzie rozmawialiśmy ze sobą po raz ostatni.

W ubiegłym roku (w 2013 r. - A.S.) minęła setna rocznica urodzin Artura Sandauera. Zainspirowana tą datą polonistyka UW przygotowała sesję poświęconą odczytaniu na nowo niektórych koncepcji wybitnego eseisty i krytyka. Wydaje się jednak, że we współczesnym życiu literackim krytyk ten jest mało obecny i że nie jest docenione, jak wiele zawdzięcza mu dzisiejsza kultura. Odegrał on wielką rolą w czasie przełomu kulturalnego lat 60-ych na 70-te, nadając mu wysoki poziom swymi szkicami o współczesnej postaciach polskiej czołówki poetyckiej.

Państwa , Ernę Rosenstein i prof. Artura Sandauera, poznałem w pracowni Ireny Jarosińskiej. Był to rok 1980. W niedługim czasie zostałem zaproszony przez Profesora do mieszkania na Mokotowie. Pamiętam to spotkanie, najpierw wizyta w pokoju Erny Rosenstein, który był jednocześnie pracownią Artystki.

O Sandauerze z listu Sławomira Mrożka do J, Barana: "...Wiele śmiesznych i dziwnych opowiada się o nim rzeczy, ale jako znawca jest niezdolny do przekupstwa i kompromisu. Znawcą zaś jest naprawdę i jeżeli według niego coś jest warte, to jest warte. A głowę ma taką, że zmieściłyby się w niej rzesze krytyków z meblami, głowa genialoidalna. Te dwie cechy, jego niezdolność do powiedzenia czegoś na temat literatury, ot tak tylko, żeby zabełtać, oraz jego potworna wiedza i inteligencja sprawiają, że według mnie jego opinia ma wagę i szczerze się cieszę, że dobrze o Tobie powiedział".